غروب يه رزمنده
دل هوس ها مي کند وقت غروب
يا به غرب پر مي کشد يا به جنوب
يادي از روزهاي ايثار مي کند
ياد رزم و ياد پيکار مي کند
يادي از خاکريز و سنگر مي کند
يادي از تانک و شناور مي کند
يادي از پيچ شلمچه مي کند
يادي از کوشک تا حلبچه مي کند
يادي از سجاده و مهر نماز
يادي از خليزه و بازي دراز
ياد يارب يارب تو سنگرا
ياد خواب تو قايق و رو لنگرا
ياد رفتن روي اروند مي کند
ياد چفيه ياد سربند مي کند
يادي از کرخه و کارون مي کند
يادي از دوربين مادون مي کند
ياد بازديد کردن ميدان مين
ياد قرآن خوندن توي کمين
ياد خمسه خمسه از سوي عدو
ياد ترکش خوردن وقت وضو
ياد سرداران سر بر دار عشق
ياد رهبر قافله سالار عشق
ياد طوسي ياد نوبخت ياد يار
ياد بلباسي و ياد شير سوار
يادي از گلهاي پرپر مي کند
يادي از فرمانده لشکر مي کند
يادي از قرباني و از لشکرش
يادي از حاجي بصير و اصغرش
يادي از دلباختگي هاي بسيج
يادي از غواصي در عمق خليج
يادي از آن همه عشق و شوق و شور
يادي از شط علي ، يادي از طبور
يادي از بسيجيان شهر نور
يادي از بابايي جانباز صبور
يادي از اسودي و گردان او
يادي از عسکري و ايمان او
يادي از يگان دريايي کنم
يادي از محسن اسحاقي کنم
يادي از گلگون و فاو و محورش
يادي از فولادي، آن همسنگرش
ياد شبها و منورها بخير
ياد شهرداران سنگرها بخير
يادي از امداد و امدادگر پير
يادي از سه راه مرگ و ثبت تير
يادي از نماز شب طاهري
يادي از آويش و ياد تيموري
يادي از عشاق سالک مي کنم
يادي از گردان مالک مي کنم
ميرشکارا راز دل افشا مکن
حرف بي پروا مزن حاشا مکن
لام را بر کام نه حرفي نگو
چون نمي يابي دگر سنگ صبور
راز دل با چاه گفتن خوشتر است
در کوير با ماه گفتن خوشتر است