کوه،صحرا،خار و خاشاک،جاده ،سواری و من؛ من و کوه آرامیم و در جای خود نشسته ایم ؛ جاده به سرعت به سمت من می آید ؛ ماشین می لرزد و خارهای صحرا برعکس من می دوند ! آیا این من هستم که به جلو می روم و آنها به سمت عقب می دوند؟ یا اینکه آنهایند که به جلو پیش می روند و من در حال عقب گردم ؟! نمی دانم ...

کمی که زمان گذشت من هنوز نشسته ام و کوه ـ پشت سر من ـ عقب مانده است ، امّا نه ! کوهی دیگر پیش رویم با طمأنینه نشسته است و مرا نگاه می کند ، گویی مرا به انتظار نشسته است !

در مباحث فیزیک گفته می شود :«حرکت نسبی است » گاهی ما فکر می کنیم بدون حرکت ایم و ساکن ، امّا در واقع با سرعتی غیرقابل تصور در حال حرکتیم ؛(حرکت به همراه سیاره زمین در فضا) گاهی هم فکر می کنیم با تمام توان داریم می دویم امّا در واقع یکجا توقف کرده ایم ؛(دویدن بر روی تسمه تردمیل)

در زندگی نیز چنین است؛ باید ببینی حرکت داری یا ساکن یکجا ایستاده ای ؟ اگر حرکت داری آیا این حرکت واقعی است؟ از جایی به جای دیگری می روی یا درجا می زنی ؟فهمیدنش خیلی سخت نیست ؛باید کمی به عقب تر در زمان برگردی ؛ ببینی آن موقع کجا بودی ، حالا کجا ! خدای نکرده سقوط نکرده باشی ؟!

فاصله بین تو و خدا مهم است که چقدر شده باشد ؛ این را با رجوع به دلت می فهمی ...